در برنامه نویسی کامپیوتری ، Unit Test یک روش تست نرم افزار است که توسط آن واحدهای جداگانه کد منبع (مجموعه ای از یک یا چند ماژول برنامه کامپیوتری همراه با داده های کنترل مرتبط ، روش های استفاده و روش های عملیاتی) آزمایش می شوند تا مشخص شود که آیا برای استفاده مناسب هستند

Unit Test معمولاً تست های خودکاری است که توسط توسعه دهندگان نرم افزار نوشته شده و اجرا می شود تا اطمینان حاصل شود که بخشی از برنامه (معروف به “واحد”) همانطور که مد نظر ماست درست کار میکند. در برنامه نویسی رویه ای ، یک واحد می تواند یک ماژول کامل باشد یا فانکشن یا پروسیجر. در برنامه نویسی شی گرا ، یک واحد میتواند یک اینترفیس یا کلاس یا یک متد باشد با نوشتن آزمون ابتدا برای کوچکترین واحدها ، سپس ترکیب چندین واحد ، می توان آزمونهای جامعی را برای کاربردهای پیچیده ایجاد کرد.

با استفاده از آزمونهای پارامتر ، می توان سریعتر نوشتن و نگهداری آزمایشات واحد را انجام داد. این موارد باعث می شود که یک آزمایش چندین بار با مجموعه ورودی های مختلف انجام شود ، بنابراین تکرار کد آزمون کاهش می یابد. برخلاف آزمونهای واحد سنتی ، که معمولاً روشهای بسته و شرایط ثابت آزمون هستند ، آزمونهای پارامتری مجموعه ای از پارامترها را می گیرند. پارامترهای مناسب برای آزمایشات واحد ممکن است به صورت دستی تهیه شود یا در بعضی موارد به طور خودکار توسط چارچوب آزمون تولید می شوند. در سال های اخیر پشتیبانی برای نوشتن آزمون های قدرتمندتر (واحد) ، استفاده از مفهوم نظریه ها ، موارد آزمایشی که مراحل مشابه را انجام می دهند.